Według danych pozyskanych z wykopalisk archeologicznych wzgórze wawelskie zamieszkiwano już w epoce kamienia łupanego. Kopce Krakusa i Wandy pochodzą z dużą dozą prawdopodobieństwa z VII wieku, kiedy osadę zamieszkiwały plemiona Wiślan. Kraków początkowo był uznawany za bogaty gród, który był zlokalizowany dokładnie na skrzyżowaniu szlaków handlowych. Miasto włączono do państwa polskiego dopiero w X wieku, co było bardzo ważnym wydarzeniem.
Średniowieczne czasy w Krakowie
W okresie średniowiecza na wzgórzu wawelskim znajdował się obronny gród z podgrodziem, dopiero w X i XI wieku zaczęto wznosić murowane budynki. Powstały zamki i kościoły w stylu romańskim, natomiast w roku 1000 w Krakowie powstało biskupstwo, a w roku 1150 rozpoczęła swoją działalność szkoła katedralna, w której skarbcu przechowywano koronę i berło Bolesława Śmiałego. Na uwagę zasługiwał księgozbiór biblioteki, w skład którego wchodziła literatura klasyczna i religijna. Ważne wydarzenie miało miejsce w 1142 roku, kiedy ówczesny biskup konsekrował drugą katedrę wawelską, w której spoczęło ciało świętego Stanisława oraz relikwie świętego Floriana. Intensywnego rozwoju i rozbudowy Krakowa nie spowolniło nawet rozbicie dzielnicowe, które miało miejsce w XII wieku. Zgodnie z ostatnią wolą Bolesława Krzywoustego Kraków stał się siedzibą senioratu, w związku z czym od roku 1138 zyskał większe znaczenie w kraju. W 1241 roku miał miejsce najazd Tatarów, w wyniku którego wszystkie wzniesione wcześniej budynki doszczętnie zniszczono. Zastąpiono je nowymi, tym razem w stylu gotyckim. Kolejną ważną datą jest rok 1257, kiedy nowy układ urbanistyczny został wyznaczony przez lokację miasta na prawach magdeburskich. Te i inne informacje są dostępne między innymi na stronie https://krakowculture.pl, gdzie wskazane są kluczowe dla Krakowa wydarzenia tworzące dziedzictwo kulturowe.
Czasy Jagiellonów
Niewątpliwie wyjątkowym czasem dla Krakowa były rządy Kazimierza Wielkiego, którego uznawano za wybitnego mecenasa sztuki i protektora nauk. Doprowadził do utworzenia dwóch nowych miast: Kazimierza i Kleparza, wpłynął na odnowę kościołów Franciszkanów i Dominikanów, a także rozpoczął budowę Kościoła Mariackiego, Bożego Ciała i Świętej Katarzyny. W 1386 miała miejsce koronacja Władysława Jagiełły, co stanowiło wstęp do panowania największej polskiej dynastii – Jagiellonów. Życie kulturalne i artystyczne rozwijało się, dzięki wpływom dworu królewskiego, wybitni twórcy przyjeżdżali do Krakowa między innymi z Włoch, Niemiec oraz innych państw. Jednym z nich był Wit Stwosz, który jest odpowiedzialny za wyrzeźbienie ołtarza w Kościele Mariackim. Dzięki niemu nowy wygląd zyskała również kaplica Zygmuntowska, a zamek na Wawelu uznano za perłę renesansowej architektury. Wiek XVII w Krakowie upłynął po znakiem epidemii czarnej ospy, która pochłonęła ponad 20 tysięcy ofiar, niedługi czas po tym miasto padło łupem szwedzkich wojsk. Zrabowano wówczas Kazimierz, Kleparz, Stare Miasto – tym samym Kraków stracił wiele wpływów.
